Τεμπλιέ

οι, Ν

οι Ναΐτες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. Templiers < λατ. Templarii, πληθ. τού templarius < templum «ναός» (βλ. λ. Ναΐτες)].